Artykuł zamieszczone w Angorze z dn. 17.IX 2017 r. nr 38

„Hieny”

Jako natolatka  byłam  pełna optymizmu, nadziei i wiary w dobro tego świata. Z biegiem lat, doświadczenia życiowe burzyły idee i prawdy , które mi wpajano. I tak po kolei legły w gruzach wartości w które wierzyłam : komunizm, miłość , moja religia i wreszcie medycyna.  Przez pięć lat towarzyszyłam mojemu Tacie w walce z chorobami, w tym tej najstraszniejszej. Odwiedzaliśmy przychodnie, lekarzy, szpitale i oddziały  onkologiczne. Początkowo byłam pełna podziwu i życzliwości dla lekarzy, którzy -wydawało mi się-   chcą pomóc, namawiają do leczenia i stosowania leków. Teraz kiedy już Tata nie żyje, widzę jak bardzo się myliłam i jaka byłam naiwna. Mamona przesłania oczy prawie wszystkim. Najwięcej zarabia się na chorych, biednych ludziach , którzy zrobią wszystko, aby żyć. Nie ma tu bezpośredniej wina lekarzy . To raczej wina obecnego systemu i firm farmaceutycznych, które rządzą światem i wykorzystują ludzi.  Kiedy szukałam ratunku dla Taty ,do końca przepisywano mu przeróżne specyfiki, chociaż wiadomo było że one i tak nie pomogą w Jego sytuacji. Gdyby lekarz był dobrym człowiekiem i naprawdę chciał pomóc, to powiedziałby po postu:” Odstawcie już te leki,  dajcie Tacie to, na co ma ochotę i bądźcie przy nim”. Ale nie, każdy jeszcze chciał zarobić, bo przecież ma procent od specyfików wypisywanych na recepcie. Po trzy , cztery opakowania danego leku. Wydałyśmy z Mamą krocie  w aptece.  Po śmierci Taty przekazałam dwie ogromne reklamówki tego ” dobra” lekarzowi rodzinnemu.

Kiedy głodny człowiek ukradnie w sklepu batonika, zostanie ukarany i robi się z tego powodu ogromną  aferę. Kiedy firma farmaceutyczna sprzedaje lek, który nie pomaga , a nawet szkodzi , jest bezkarna. Wymyślono programy do walki z rakiem. Namawia się ludzi -nawet  tych, którzy mają niezłośliwe guzy- do stosowania chemii.   Przecież NFZ   musi zwrócić za leczenie.  Ze schorowanym Tatą , który ledwo powłóczył nogami, musiałam pokonywać kilometry  korytarzy szpitalnych , po to by lekarz odhaczył wizytę, żeby dostarczyć chorego na  uciążliwe , często szkodliwe i zbędne badania (10 tomografii w ciągu  roku).

Jeden z najbardziej renomowanych szpitali na Śląsku zajmujący się leczeniem serca zalecił mojemu Tacie-  choremu na raka, w stanie już  bardzo złym-  wstawienie rozrusznika.  Poprosiłam znajomą kardiolog z innego,  równie renomowanego szpitala zajmującego się chorobami serca o ponowne zbadanie mojego Taty. Okazało się, że  miał zdrowe serce i nie był mu potrzebny rozrusznik. Chciano zarobić na umierającym człowieku (….)?  Nie wspomnę już o ilości leków, które przepisano wtedy  mojemu Tacie i o tym że do szpitala wszedł na swoich nogach, a musieliśmy go wynieść na własne żądanie w stanie agonalnym.

W chwili śmierci pojawiły się inne hieny. Ponieważ mój Tata był katolikiem, prosił,  prosił aby pochowano go zgodnie z  tradycją. Zrobiłam to przez  szacunek dla Niego , chociaż nie mogłam patrzeć jak moją Mamę :” obdzierają ze skóry”. Najpierw bez skrupułów skasował  nas ksiądz , potem  grabarz ,  zakład pogrzebowy i wyszło 8 tysięcy jak nic.  Przed mszą,  podczas  pogrzebu, prosiłam księdza, aby przeczytał pożegnanie w imieniu zmarłego Taty( dwa zdania) . Ksiądz odmówił i      powiedział ,że możemy sami sobie przeczytać to na cmentarzu. Kwotę , którą skasował ,pewnie uznał za niewystarczającą .  Pomyślałam, że nie potrzebuję takiej wiary , która jest oparta na pieniądzach, obłudzie i bucie. Żal mi tylko tych ludzi, którzy tak byli wychowani i są bogobojni. Na szczęście młode pokolenie już jest inne i na pewno nie pozwoli się tak nabierać.

Renata Niedbał-Witta