„ Kolesie od przebojów”

Chętnie czytam artykuły Pana Antoniego Szpaka zamieszczane w Angorze. Nierzadko ich treść  doprowadza mnie do śmiechu. Autor w humorystyczny sposób  opisuje  naszą zakłamaną  rzeczywistość dobierając   przy tym kąśliwe i ironiczne  słownictwo . Ale inaczej  się nie  da,   patrząc na to co się wokół nas dzieje.

W  kąciku „ Telewizja pod gruszą”   w Angorze numer 34 , dziennikarz ubolewa nad niszą jaka się wytworzyła w przemyśle muzycznym w postaci braku hiciorów. Autor jak większość społeczeństwa tkwi w błędnym przekonaniu ,że po prostu wyrodzili się zdolni ludzie. Pozwolę sobie wyjaśnić tę kwestię z pozycji osoby zorientowanej w polskim show biznesie,  jako artysta ( cała rodzina to muzycy). Nie będę tutaj wymieniać żadnych nazw ani nazwisk  z wiadomych powodów.

Otóż jak wiadomo, show biznes to najbardziej dochodowy interes na świecie . Międzynarodowe koncerny muzyczne są w rękach przedstawicieli religii żydowskiej. Mają one swoje filie na całym świecie, także w Polsce.  To jest klika , która  trzyma rękę na pulsie. Największe dochody przynoszą  tantiemy  , czyli wynagrodzenie za napisanie muzyki  i tekstu do piosenki.   Im więcej razy  taka piosenka jest emitowana w publicznych mediach,  tym więcej kasy wpłynie do kieszeni kompozytora.  Kompozytorzy , często marni , którzy w taki czy inny sposób dostali się do „ogniska „będą  się przy nim grzać dokąd się tylko da i nie dopuszczą broń Bożę nikogo innego.

Kiedyś , dawno temu organizatorzy  festiwali muzycznych wyłaniali spośród zgłaszających się artystów  rzeczywiście uzdolnionych  ludzi z własnymi przebojami , własnym image-em .  Oryginalnych i wyjątkowych.   Obecnie  pseudoartystów tworzą „fabryki”, wspomniane wcześniej koncerny muzyczne, które wyłapują młodych  ludzi w różnego rodzaju programach. Następnie  podpisują z nimi umowę,  bardzo niekorzystną zresztą dla nich i zarabiają na tej osobie jak na towarze.   Widziałam taka umowę …..nic w zamian. Czyli wszystko dla koncernu , prawie nic dla artysty. Bywa też tak ,że koncerny podpisują umowę z bardzo zdolnymi artystami w celu ich zablokowania. Obiecuje się im nagranie płyty, ale w jakimś tam odległym czasie  z zakazem uczestniczenia w jakichkolwiek wydarzeniach muzycznych bez zgody firmy. Taka blokada jest po to, aby inni artyści proponowani przez dany koncern, nie mieli konkurencji. Wiem ,że to co pisze wydaje się bardzo skomplikowane i niemożliwe,  ale taka jest rzeczywistość.

Artyści są i piszą piękne piosenki, które schowane do szuflady nigdy nie ujrzą światła dziennego.

Weźmy tę sytuację jeszcze pod lupę. Zdolny młody kompozytor skomponuje rewelacyjną piosenkę. Potrzebuje mnóstwo środków aby to gdzieś zaistniało. Najpierw trzeba to dzieło zrejestrować w studiu nagrań, potem zrobić do tego teledysk. W dzisiejszych czasach jest ta możliwość ,że można go udostępnić na you tube.   Ale, aby to wyemitować w telewizji  publicznej  ( bo to przecież nasza, publiczna),  to   trzeba albo  zapłacić za każdorazową emisję w mediach, albo być w koncernie fonograficznym, a tam,  jak pisałam ,  nie chcą cudzych kompozycji , bo mają swoich  kolesiów od  „wypocin” czy bełkotu jak to pisze Pan Szpak.  Dlaczego niby mieliby nabijać kieszeń obcej osobie. I tak to się kręci!     Uwierzcie mi,  artyści nie mają łatwo!

Renata Niedbał-Witta