Płaczące
niebo i kilkustopniowa temperatura nie sprzyjają mojej głowie , która w tej
chwili ma deficyt na pomysły. Zabieram się do pisania tekstu piosenki i
opowiadania, ale pusta kartka nie chce się zapełniać. Naklikam na atrakcyjną
ofertę wczasów w słonecznym miejscu. Pakuję niezbędne rzeczy i po trzech
godzinach podróży opalamy się już z mężem nad Morzem Egejskim. Turyści z wielu
stron świata uśmiechnięci witają siebie nawzajem. Nie żałuję ,że po raz
dziewiętnasty zdecydowałam się wybrać kierunek, Turcja. Co prawda wcześniej
odwiedzałam Rivierę Turecką nad Morzem Śródziemnym, a obecnie wypoczywam w Bodrum,  południowo- zachodnia  Turcja. Dwudziestosześciostopniowa
temperatura sprzyja opalaniu bez poświęcania się . Tym bardziej ,że delikatny
powiew wiatru głaszcze rozgrzane ciało. Zawsze można ochłodzić się w błękitnej
wodzie basenu, chociaż zdecydowanie wolę morze. Naturalna słona woda dobrze
zrobi ciału.

          Podróże w
różne zakątki świata predysponują do wyrobienia sobie osądu o nacjach . Mogę
więc pokusić się o stwierdzenie ,że Turcy to jeden z najbardziej przyjaznych
narodów. Uśmiechnięci, życzliwi, zawsze chętni do pomocy, podejmują dyskusje na
różne tematy . Nieprawdopodobne jak szybko uczą się języków. Prowadzą
konwersacje już nie tylko w języku angielskim, niemieckim, rosyjskim , ale
próbują porozumiewać się po polsku. Mówi się ,że tam gdzie dokuczają upały
mieszkańcy są leniwi z tej naturalnej przyczyny. Potomkowie antycznych
cywilizacji w tej części świata są inni. Pracowici, kreatywni i chętni do
pomocy. Większość stanowią ludzie żyjący skromnie, ale ich uśmiech nie schodzi
z twarzy. Dowcipni  znają się na żartach.
Ze sklepu nie wyjdziesz bez zakupów. Bo 
kiedy nie ma twojego  rozmiaru czy
koloru  koszulki , która ci przypadła do
gustu, częstują  turecką  herbatką , a sami wydobędą oczekiwany towar
spod ziemi. Przeszyją, zaszyją, zwężą gdy tylko będzie trzeba. W latach
dziewięćdziesiątych kiedy mieszkałam w Turcji prawie rok miałam okazję być  w zwykłym rodzinnym domu. Życzliwość i
gościnność jego gospodarzy przeszła moje oczekiwania.  Ale te wszystkie plusy  Turków są niczym wobec potraw, które tutaj
się przyrządza. Z prostych warzyw, znanych nam rodzajów mięs wyczarowują iście
królewskie dania. Duże znaczenie mają rodzime ich przyprawy i  artystyczne podejście kucharzy- artystów.

        Muszę i chcę
napisać o kuchni hotelu The Roxy Luxury Hotel. Uprzedzam ,że nikt nie płaci mi
za tę reklamą. Jestem zdania ,że nie należy pisać tylko złych rzeczy i krytykować
, ale zauważać te dobre. Takiego wachlarzu potraw o takim smaku nie spotkałam
jeszcze nigdzie w swoich trzydziestoletnim podróżowaniu. O każdej porze
obiadowej i porze lunchu dwadzieścia ciepłych potraw jakże różniących się
smakiem, zapachem, składnikami, wyglądem, dekoracją. Przewijają się bakłażany
pod różnymi postaciami, grillowane  ryby
i mięso, gulasze warzywno- mięsne, pasty i ryż przyrządzany na tysiąc sposobów.
Ten z rodzynkami, pistacjami i cynamonem jest niebiański. Nie wspomnę o kebabie
, oryginalnym z mięsa baraniego i  o
całym wachlarzu warzyw i serwowanych do nich sosów, owocach i specyficznych
dość słodkich ale jakże smacznych deserach. Trzeba nie lada wyrzeczeń aby nie
przybrać za bardzo na wadze.

Zatapiam oczy  w błękicie  nieba  , a ciało muska delikatnie swoimi promieniami słońce.  Potem kąpiel w przeźroczystej wodzie .Od razu w głowie roi się od pomysłów i kartka do tej pory pusta zapełnia się błyskawicznie. Ach jak błogo. Z Rosjanami, których wypoczywa tutaj najwięcej mogę się porozumieć i teraz wiem, ze kilkunastoletnia nauka języka byłego Związku Radzieckiego przydała się. Wieczorem w pubie klubowym dyskutujemy z Anglikami , którzy lubią dobrze się zabawić przy sporej ilości alkoholu. Wbrew utartym opiniom to oni a nie Polacy piją najwięcej.