Siła pozytywnego myślenia. Niektórzy nadal w nią nie wierzą. Jednak nasze myślenie  i to co drzemie w  głowie, wyznaczają tory naszego życia, decydują o jego jakości.  Ludzie w dobie pośpiechu i bylejakości nie potrafią się wyciszyć i porozmawiać z własnym wnętrzem. A ono może dać nam rozwiązanie każdego problemu. Jesteśmy przecież zespoleni z naturą. Stanowimy nieodłączną jej część. Ja już wielokrotnie przekonałam się o tym w życiu czy to na własnym przykładzie czy  innych ludzi.

Długo nie pisałam na moim blogu.  Myślałam że nikogo nie interesują moje myśli , rozważania na różne tematy i dywagacje. Ostatnio kiedy byłam na koncercie, młody człowiek pracujący w jednej ze stacji  telewizyjnej   opowiadał o tym jak to on i jego koledzy czytali  z wielkim zainteresowaniem mój blog. Skoro tak, to zabieram się do pisania.

Kiedy poznałam Henia był znanym agentem artystycznym.
Przystojny, postawny  mężczyzna, pełen
energii, werwy i bardzo sympatyczny. Widzieliśmy się podczas koncertów raz lub
kilka razy do roku. W miarę upływu czasu jego zdrowie się pogarszało;
zaawansowana cukrzyca, obcięcie jednej nogi, potem drugiej, wymiana gałki ocznej
na sztuczną. Pewnie pomyślicie- tragedia !…….biedny człowiek, leży teraz i
cierpi.  Nic bardziej mylnego.

Zawsze kiedy go widzę jest uśmiechnięty i radosny tak jakby
nigdy nic. Najpierw jeździł na wózku i z wózka przesiadał się do samochodu , a
teraz chodzi na protezach. Prowadzi  nadal swoją firmę i jeździ samochodem. Na
pewno   było mnóstwo trudności ze zdobyciem środków na
protezy , specjalnie przystosowany samochód , ale nic nie przychodzi łatwo.
Nigdy nie można się poddawać. Ten człowiek wszystko to pokonał razem ze swoją
rodziną.

 Ze swoich chorób i
kalectwa Henio robi sobie żarty . Nieraz odpadła mu sztuczna noga i trzeba było
 ją przykręcić , ale on nigdy nie był
smutny z tego powodu. Traktował to jako coś normalnego i  śmialiśmy się z tego razem z nim.

 Wszystko w życiu jest
możliwe . Trzeba tylko chcieć. Dla mnie Henio jest wielkim bohaterem.

A często ludzie z byle powodu chodzą do lekarza, narzekają ,
utyskują, przechodzą na rentę i sami siebie robią inwalidami.