Bardzo często rozpatrujemy to co było, rozkładamy sytuacje  na czynniki pierwsze, dokonujemy syntezy
zdarzeń na które już kompletnie nie mamy wpływu. Niestety jeszcze nie potrafimy
się cofać w czasie.

 Jeżeli w żaden sposób
nie da się zmienić tego co było, to nie ma sensu zaprzątać sobie tym  głowy , tracić energię, zdrowie i
popadać  w depresję. Lepiej  żyć tu i teraz; wyjść na spacer, pooddychać głęboko
w otoczeniu przyrody, porozmawiać z samym sobą, przytulić się do drzewa, dać
uśmiech napotkanym ludziom.

Jako wrażliwe dziecko  cierpiałam z powodu przemijania. Czekałam na
różne ważne dla mnie wydarzenia: urodziny, komunię, wakacje ,ale zaraz  kiedy skończyły się miłe chwile ,popadałam w
nostalgię  . Często płakałam z tego
powodu  , to co piękne już minęło i nie
wróci, myślałam. Nie mogłam w żaden sposób z tym się pogodzić. Rozpatrywałam śmierć
człowieka, jego koniec, bezsens życia.

Już jako osoba dorosła , kiedy przeczytałam wiele mądrych
książek postanowiłam ,że muszę się pogodzić z przemijaniem i śmiercią . Musze
je polubić.  I udało się . Czyli można…….

 Czuję się teraz
wolna. Nie wracam wstecz, chyba że do miłych wydarzeń. Nie oglądam zdjęć z
przeszłości, nie przywiązuję się do rzeczy. Staram się cieszyć  tym, co jest tu i teraz.

Nikogo nie uważam za mojego wroga, uśmiecham się do ludzi
napotkanych w sklepie, przychodni, na ulicy , urzędzie. Zwracam szczególną
uwagę na   tych najstarszych, są dla mnie wartościowi i
jestem pełna szacunku dla nich.

ŻYJ TU I TERAZ, NIE
PATRZ W STECZ!